سیستم های اعلام حریق کانونشنال (متعارف و یا معمولی) سالهای زیادی است که در صنایع مختلف کشور نظیر پالایشگاه ها، نیروگاه ها، کارخانجات مختلف و کاربردهای خانگی مورد استفاده قرار می گیرند. محدوده استفاده از این سیستم ها از نوع ساده آن یک یا 2 زون شروع شده و تا سیستم های خیلی بزرگتر تا بیشتر از 100 زون هم در پروژه های اعلام حریق کشور مورد استفاده قرار می گیرند.
سیستم های اعلان حریق متعارف با توجه به قیمت پایین و سادگی استفاده از آن به عنوان انتخابی ایده آل جهت پروژه های کوچک به شمار می رود و در بسیاری از پروژه ها به عنوان انتخاب اول می باشد.
در این سیستم همه دتکتورهای یک زون (یا ناحیه) از ساختمان به یک زوج سیم متصل می شوند. در صورتی که هر یک از آشکارسازهای موجود در این زون گزارش آلارمی را بدهد نشانگر LED مربوطه بر روی کنترل پنل روشن آژیرها و فلاشرهای اعلام حریق فعال می شوند ولی محل دقیق خطر در این نوع از سیستم ها مشخص نیست.
توجه داشته باشید آژیرها و فلاشرها در یک مدار دیگر جدای از زون اعلام حریق قرار خواهند گرقت. همچنین در برخی از کنترل پنل ها این امکان نیز وجود دارد که زون اعلان حریق به همراه آژیرها و فلاشر ها بر روی یک زوج سیم مشترک قرار گیرند
یک مقاومت انتهای خط (End of Line یا EOL) در آخرین تجهیز هر مدار (زون ورودی و خروجی آژیر) جهت مانیتور کردن وضعیت قطعی مدار قرار می گیرد.
مزایای سیستم اعلام حریق کانونشنال یا متعارف نسبت به سیستم آدرس پذیر:
- کنترل پنل و تجهیزات مربوط به سیستم اعلان حریق کانونشنال ارزانتر است.
- نیاز به برنامه ریزی و پروگرام کردن ندارند و استفاده از آن آسان است.
- سازگاری زیادی میان محصولات تولید کنندگان مختلف وجود دارد.